وقتی دنیاگیری کووید۱۹ شروع شد، همه ما امیدوار بودیم فناوری می‌تواند ما را از این بیماری نجات دهد. تصور می‌کردیم که اقداماتی همچون شستن دست‌ها و پوشیدن ماسک‌ها کاملا موقتی هستند و هوش مصنوعی در نقش یک قهرمان ظاهر شده و ویروس کرونا را از پای درمی‌آورد. اما حقیقت چیز دیگری بود.
نادیا زکالوند: هنگام شروع اپیدمی ویروس کرونا به خیال اینکه فناوری و هوش مصنوعی می‌توانند شرایط را به‌سرعت کنترل کنند و ما را از خطر عوارض ناشی از این ویروس مهلک برهاند، به مسائل بهداشتی و ضرورت قرنطینه، آنگونه که باید توجه نکردیم و افراد بسیاری بیمار شدند و جان خود را از دست دادند.
دانشمندان و متخصصان در ماه‌های اولیه شروع بیماری ویروس کرونا با دقت بسیار توضیح دادند که هوش مصنوعی می‌تواند در شناسایی افراد مبتلا به این بیماری، ایجاد مدل‌های پیش‌بینی‌کننده وضعیت ویروس کرونا و کشف مواد شیمیایی برای کنترل این ویروس کمک کند. آنها معتقد بودند که با استفاده از هوش مصنوعی می‌توانند دست این ویروس را کوتاه کرده و جامعه بشری را از خطرات آن نجات دهند. اما پس از گذشت ماه‌ها، هنوز نتوانسته‌ایم زندگی روزمره‌مان را بدون نگرانی از ابتلا به این بیماری از سر بگیریم.
در واقع حتی بسیاری از کشورهایی که صاحب بزرگ‌ترین شرکت‌های فناوری دنیا هستند، مانند آمریکا، نه‌تنها نتوانسته‌اند از پس این همه‌گیری برآیند، بلکه در دل این شیوع قرار دارند.
حتی کشورهایی مانند چین، روسیه، بریتانیا، کره جنوبی و دیگران هم که در زمینه هوش مصنوعی پیشرفت‌هایی داشته‌اند، نتوانستند این بیماری را مهار کنند.
برای درک اینکه واقعا چرا هوش مصنوعی نتوانست به ما کمک کند، باید بررسی کنیم که چه چیزی اشتباه پیش رفته است. اما می‌توان گفت که اعتیاد بیش از حد ما به فناوری هوش مصنوعی، اینگونه ما را به خطای محاسباتی انداخته است.
شناسایی بیمار
شناسایی بیمار با استفاده از هوش مصنوعی قولی بود که جامعه فناوری و دولت‌ها به مردم داده بودند و به این فناوری اعتماد کامل داشتند. آنها معتقد بودند که شناسایی بیماران و ناقلان ویروس کرونا می‌تواند زندگی مردم را زودتر به وضعیت عادی برگرداند.
محققان می‌گفتند که هوش مصنوعی علاوه بر شناسایی افراد بیمار یا ناقل ویروس، می‌تواند بهترین روش‌های دوری از بیماران را هم پیشنهاد دهد. بدین ترتیب ما می‌توانستیم با وجود قرنطینه، به کسب و کارمان هم برسیم.
اما حقیقت چیز دیگری بود. سیستمی که در آن، مردم به دولت اجازه می‌دهند، هر حرکت‌شان را کنترل کند، نتوانسته فراتر از این توانایی پیش رود. در واقع، نه‌تنها بیماران را به‌خوبی ردیابی نکرده است، بلکه هر چه به تعداد افراد آلوده به ویروس اضافه می‌شود، توانایی این هوش مصنوعی کمتر هم می‌شود.
مدل‌سازی پیش‌بینی‌کننده
توانایی دیگری که برای هوش مصنوعی قایل بودیم، قدرت پیش‌بینی کردن آن بود. تا مدت‌ها پس از شروع بیماری ویروس کرونا، اخبار فناوری پر از عناوینی بود که هوش مصنوعی اولین تهدید کووید۱۹ را کشف کرد و آن می‌تواند نشان دهد که این ویروس دقیقا چگونه منتشر می‌شود.
متاسفانه مدل‌سازی یک بیماری دنیاگیر، نمی‌تواند دقیق انجام شود. شما نمی‌توانید به یک شبکه عصبی، بر اساس اطلاعات به‌دست آمده از گذشته دنیاگیری‌های ویروس کرونا، آموزش دهید. زیرا این ویروس جدید کرونا ویژگی‌های جدیدی دارد. بنابراین مدل‌سازی‌های ما با حدس و گمان انجام می‌شود و باید با اطلاعاتی که روز به روز به دست می‌آوریم، آن را به‌روز کنیم.
به عبارت دیگر مدل‌های هوش مصنوعی نمی‌توانند بهتر از حدس و تخمین‌های ما عمل کنند و آنها فقط به ما نمای بسیار کوچکی از تصویر کلی را نشان می‌دهند. ۸۰درصد افراد مبتلا به ویروس کرونا بدون علامت هستند و هوش مصنوعی نمی‌تواند آینده این بیماری و جامعه را دقیق بررسی کند.
آزمایش
در مورد انجام آزمایش‌های ویروس کرونا چه؟ آیا هوش مصنوعی توانسته این آزمایش‌ها را راحت‌تر و سریع‌تر انجام دهد؟ باید گفت که هوش مصنوعی انجام دادن خیلی از فعالیت‌ها را در جامعه پزشکی آسان‌تر کرده است اما نه به آن روشی که همه ما تصور می‌کنیم.
هیچ ابزار روباتی آزمایش‌کننده‌ای وجود ندارد که بتوانید به‌راحتی نمونه‌ای از خون‌تان را به آن بدهید و آن به‌سرعت آزمایش را انجام دهد و با استفاده از نشانگر «سبز» یا «قرمز»، عاری از بیماری یا آلوده بودن‌تان را نشان دهد.
مسلما راه‌حل‌هایی هدفمند از سوی محققانی که در زمینه هوش مصنوعی فعالیت دارند، برای کمک به کادر درمانی متخصص که در خط مقدم مبارزه با این ویروس هستند، ارائه شده است و هرگز قصد نداریم تلاش و موفقیت هزاران برنامه‌نویس را ناچیز جلوه دهیم. اما واقعیت نشان داده است که هوش مصنوعی نتوانسته راه‌حلی اساسی که بازی مرگبار ویروس کرونا را تغییر دهد، ارائه دهد. دنیا همچنان با مشکل بیماری‌زایی این ویروس دست‌وپنجه نرم می‌کند.
برنامه‌های هوش مصنوعی بهترین کاری که در حال حاضر می‌توانند انجام دهند، مثلا، کمک به پرستاران است که به‌طور خودکار ایمیل‌هایشان را مرتب کنند. یا چراغ‌های راهنمایی و رانندگی به خودروهای اورژانس و آمبولانس‌ها در عبور سریع کمک کنند و کارهایی از این قبیل.
درمان
هوش مصنوعی در دوران دنیاگیری می‌تواند در مرتب کردن کارها و فعالیت‌هایمان موثر باشد اما نمی‌تواند واکسن تولید کند.
محققان بر این امید بودند که هوش مصنوعی می‌تواند ترکیبات شیمیایی مناسبی برای درمان هر بیماری بیابد. اما در حال حاضر آن فقط می‌تواند توالی مناسب پروتئین‌ها را بیابد یا تشخیص دهد که یک ویروس قاتل کرونا چگونه جهش می‌یابد.
علی‌رغم این حقیقت که سال گذشته محققان شرکت گوگل و ناسا اعلام کردند که به برتری کوآنتومی دست یافته‌اند اما ما هنوز به «الگوریتم‌های مفید کوآنتومی» دست نیافته‌ایم.
این محققان می‌گفتند که با استفاده از کامپیوترهای کوآنتومی می‌توانیم انواع مواد شیمیایی را کشف کنیم که در تولید دارو موثر باشند. اما این موضوع هنوز رخ نداده و دانشمندان با سختی فراوان در حال تولید واکسن برای مهار ویروس کرونا هستند.
در حقیقت باید بگوییم که در زمان صلح و آرامش، هر سلاحی می‌تواند بهترین راه‌حل به حساب آید اما زمانی که به آزمایش آن می‌رسد، نشان می‌دهد که با مشکلات متعددی همراه است.
ما مدت‌ها بود که در موقعیت‌های اضطراری جهانی قرار نگرفته بودیم تا بتوانیم هوش مصنوعی مدرن خود را بیازماییم. از آن فقط در پیش‌بینی فجایع کوچکی مانند توفان‌ها یا آتش‌سوزی‌ها استفاده کرده بودیم. اما اکنون مشخص شد که هوش مصنوعی نمی‌تواند کاری را که از آن توقع داریم انجام دهد و هنوز در مراحل اولیه خود است.
علوم فناوری امروزه نمی‌تواند به‌راحتی دنیاگیری‌هایی چون ویروس کرونا را مهار کند، بنابراین علمی را که از آن در حال حاضر می‌توانیم مطمئن‌تر از بقیه استفاده کنیم، زدن ماسک، شستن دست‌ها و رعایت فاصله‌گذاری حداقل ۲ متری است.
منبع: (thenextweb)
