“خانواده‌ها حتماً فرزندان خود را به مدرسه سوق دهند، اومیکرون خطر چندانی برای دانش‌آموزان نداشته و مانند سرماخوردگی است”؛ این بخشی از نظرات وزیر آموزش و پرورش درباره ضرورت بازگشایی مدارس است که با واکنش‌های بسیاری مواجه شد.
برخی واکنش‌ها، اظهارنظر وزیر برای بازگشایی مدارس در شرایط شیوع سویه اومیکرون را غیرمسئولانه دانسته‌اند.
سید محمود رضوی نیز در واکنش به صحبت‌های وزیر آموزش و پرورش در توییتی نوشت: ای‌کاش بزرگی در دولت به وزیر محترم آموزش و پرورش بفرماید، در مورد کرونا و تأثیر آن بر فرزندان ما اظهار نظر نکنند و به امورات فرهنگیان و آموزش و پرورش برسند، دولت ستاد ملی کرونا و وزارت بهداشت دارد که نظر تخصصی خواهند داد.
هم‌اکنون مصطفی بابایی سرپرست مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش درباره نظرات وزیر آموزش و پرورش برای بازگشایی مدارس در توییتی توضیح داده است: “برای حضور دانش‌آموزان در مدارس دستورالعمل‌های ستاد ملی مبارزه با کرونا ملاک آموزش و پرورش است، بحثی که مطرح شده این است که شاید طی این دو سال دستورالعمل‌ها سختگیرانه بوده و ما از طرف دیگر بام افتاده‌ایم؛ چون در حالی که مدارس در همه دنیا باز هستند ما کماکان بر طبل تعطیلی مدارس می‌کوبیم”.
بیشتر انتقادات به بازگشایی مدارس با تأکید بر دوگانه سلامت و آموزش، حق و اولویت بالادستی را تأمین سلامت دانش‌آموزان می‌دانند، اما در این میان توجه به چند نکته نیز ضروری است، در ایامی که شیوع کرونا در کشور آرام‌تر بود تا چه‌اندازه شاهد بازگشایی مدارس بودیم و تا چه‌اندازه بر ضرورت توجه به حق آموزش دانش‌آموزان تأکید شد؟
موضوع مهم‌تر دیگر سناریوی همیشگی برتری مدارس غیردولتی و خاص بر مدارس دولتی در ارائه خدمات از جمله آموزش مجازی است.
دانش‌آموزان در دو سال تعطیلی آموزش حضوری با افت تحصیلی مواجه شده‌اند و البته جبران این افت برای خانواده‌های طبقات اقتصادی بالا، آسان‌تر است و در سایه نداشتن برنامه مشخص برای جبران افت تحصیلی از سوی آموزش و پرورش، طبیعتاً دانش‌آموزان طبقات متوسط و ضعیف بیشترین آسیب‌ها را خواهند دید.
این مسائل مواردی است که سیاست‌گذاران آموزشی در برنامه‌ریزی‌های کلان خود نمی‌توانند نسبت به آن بی‌توجه باشند. از سوی دیگر باید این موضوع از آموزش و پرورش مطالبه شود که برای جبران افت تحصیلی دانش‌آموزان در سال‌های پیشِ‌رو چه خواهد کرد.
