این اتهام در حالی به فروشگاه‌های زنجیره‌ای وارد می‌شود که با کمی تامل در می‌یابیم حتی اگر فروشگاه‌های زنجیره‌ای قصد گرانفروشی و کمفروشی داشته باشند؛ از سوی دیگر تولیدکننده‌ای که طی سال‌ها زحمت و تلاش کالای خود را به برند تبدیل کرده، این ریسک را به جان نمی‌خرد که محبوبیت خود را در بین طرفداران و مصرف‌‌کنندگان خود از دست بدهد. از طرفی، حتی اگر تولیدکننده این ریسک را بپذیرد و اقدام به انجام این کار کند، نهادهای ناظر پس از مدتی متوجه قضیه خواهند شد و این ضربه بزرگی برای اعتبار فروشگاه زنجیره‌ای و تولیدکنندگان است.
علاوه بر این، باید توجه داشت که فروشگاه‌های زنجیره‌ای از شفافیت مالی بالایی برخوردارند؛ به طوری که این فروشگاهها مالیات خود را به طور معمول پرداخت می‌کنند، کالای قاچاق به این فروشگاهها ورود نمی‌‌کند و تمام زنجیره توزیع آن کاملا مشخص و ثبت شده و قابل ردیابی است؛ بنابراین گرانفروشی و تبانی با تولیدکننده از سوی فروشگاه‌های زنجیره‌ای منطقی به نظر نمی‌رسد.
از همین رو فعالان این صنعت می‌گویند: بر خلاف خرده فروشی‌ها، فروشگاه‌های زنجیره‌ای در حجم‌های بسیار بالا خرید می‌کنند و از سوی دیگر واسطه‌ها برای این فروشگاهها حذف شده‌اند؛ بنابراین فروشگاه‌های زنجیره‌ای با کاهش حاشیه سود خود و ارائه تخفیف، رفاه و رضایت مشتری را در نظر می‌گیرند و در بلندمدت حاشیه سود کاهش یافته، با افزایش تمایل مشتریان به خرید از این فروشگاهها جبران خواهد شد.
ضمن اینکه با توجه به تعداد بالای فروشگاه‌های زنجیره‌ای رقابت بالایی میان آنها برای جذب مشتریان شکل گرفته است و همین مساله اتهام‌های مطرح شده به آنها را با تردید روبه‌رو می‌سازد، چراکه اولا در فضای رقابتی میان این فروشگاهها، گرانفروشی و کمفروشی اصلا منطقی نیست و منجر به از دست رفتن سهم بازار این فروشگاهها و نابودی کسب‌وکار آنها خواهد شد. دوم اینکه در شرایط کنونی فروشگاه‌های زنجیره‌ای برای افزایش سهم خود از بازار، به شدت به دنبال ارائه نازل‌ترین قیمت‌ها هستند تا بازار خود را حفظ کنند، نه اینکه به دنبال گرانفروشی باشند.
