سمیه میهن خواه متولد سال ۱۳۶۸ در روستای نوبازار از توابع شهر پلان از جمله این افراد است که می خواهد کودکان شهرش علاوه بر کتاب های درسی، کتابهای دیگری هم مطالعه کنند تا از هم سن و سال هایشان در شهرهای دیگر عقب نمانند.
او در این باره می‌گوید آن زمان که قصدم را مطرح می کردم با تمسخر روبرو می شدم؛ که این کارها واجب نیست و همین که بچه ها در مدارس سواد پیدا می‌کنند کافی است.
اما او ناامید نشد و با همکاری و همیاری دوستان خیر خواهش توانست کتابخانه پلان را در سال ۹۶ افتتاح کند تا کودکان و نوجوانان از کتابهایی که او و خیرین تهیه کرده بودند استفاده کنند.
سمیه ضمن یادآوری از ناکامی هایی که در مسیر این کار داشت به خوشحالی کودکان اشاره می کند و می گوید: اینک کودکان شهرم از امکاناتی که در کتابخانه فراهم شده است استفاده می کنند و اوقات فراغت شان در محیطی گذرانده می‌شود که علاوه بر کتابخوانی از فعالیت هایی همچون آموزش زبان انگلیسی زبان بلوچی فن بیان و .. برخوردارند که حتی بزرگسالان نیز از این آموزش ها استفاده می کنند.
وی در ادامه بیان می کند: روزهای جمعه که مدارس تعطیل است به همراه همسرم به روستاهایی که از داشتن کتابخانه محرومند و فاصله شان از این کتابخانه زیاد است مراجعه می‌کنیم و با خواندن کتابهایی که به همراه داریم ، در جمع آنان و در محیط باز، علاوه بر فراهم کردن اوقات خوش و دادن اعتماد به نفس به آنها، از شاخه های خشکیده و سنگها و هرچیزی که به محیط زیست آسیب نمی رساند شخصیت های داستان را میسازیم تا ارتباط بیشتری با کتاب برقرار کنند و با اینکار ضمن آشنا کردن آنها با محیط زیست نسبت به نگهداری آن نیزکوشا باشند.
این طرح که آن را طرح قاب لبخند نام گذاری کرده ایم در واقع یک قاب چوبی است که توسط زینب یکی از اعضای کتابخانه ساخته شده و با نقوش سوزن دوزی تزیین شده و بهانه‌ای برای لبخند بچه‌ها در این قاب است.
وی در ارتباط با فعالیتش در حوزه بوم گردی می گوید: متاسفانه همیشه از محرومیت منطقه ما گفته می شود در حالی که دغدغه بزرگ من شناساندن گنج های پنهان این منطقه به مردم کشورم و یا حتی خارج از کشور است و این آرزوی من است ، چیزی که دختران پلان حق داشتن آن را ندارند و من با تلاش و پیگیری توانستم یک واحد بوم گردی در حال ساخت را مدیریت کنم و نامش را واهگ یعنی آرزو گذاشتم.
با این کارم خواستم به دختران‌بلوچ بگویم که خودشان را باور کنند و بدانند حرف برای گفتن و آرزو برای داشتن حق آنهاست. خدا را شاکرم که توانستم به اهدافم برسم.
وی در سال ۱۳۹۸ بدلیل فعالیتهای ترویجی در جشنواره مروجین، برگزیده کشوری شد.
معصومه اسدی
