در ایران اکثر اوقات در روز برد همه شاد هستند و پیروزی حاصل کار همه اعضای تیم است، اما در روز شکست مربی با یک چهره عبوس به کنفرانس خبری می‌آید و به جز خودش همه را به‌عنوان مقصر معرفی می‌کند.
علیرضا جوادی: قهرمان روزهای برد و بی‌تقصیر در روزهای شکست؛ این اتفاقی که است در اکثر اوقات و در طول سال‌های اخیر در فوتبال ایران رخ داده است. مربیان در روزهای که موفق به کسب پیروزی شده‌اند با لبخند از کارهای تاکتیکی‌شان صحبت کردند و تمام اعتبار پیروزی را برای خودشان برداشته‌اند، اما در روز شکست یا به داور و افراد دیگر طعنه زدند یا به‌جای اینکه در کنار بازیکن باشند، او را به‌عنوان تنها عامل شکست یا نتیجه نگرفتن تیم معرفی کردند.
نقش افراد تیم در روز شکست و پیروزی
مشخص است که افراد در روز پیروزی و شکست به یک اندازه نقش ندارند و هر کدام از بازیکنان و کادرفنی سهم متفاوتی از نتیجه دارند، اما نه هیچ بازیکنی به‌صورت کلی مقصر شکست یک تیم است و نه یک بازیکن به تنهایی می‌تواند عامل برتری یک تیم و پیروزی آن تیم در زمین مسابقه باشد.
بازیکنان مهم‌تر از هر عامل دیگری، مهم‌ترین ابزار باشگاه‌ها برای رسیدن به موفقیت هستند. آن‌ها نقش پررنگی در پیروزی‌ها دارند. از این جهت رفتاری که با آن‌ها بعد از پیروزی‌ها و شکست‌ها می‌شود اهمیت بسیاری دارد و حتی مربیان بزرگی در فوتبال جهان بابت رفتار اشتباهی که بازیکنانشان داشتند در بین افکار عمومی و رسانه‌ها نقد شدند. صحبت‌های آنتونیو کنته، سرمربی اینتر بعد از شکست تلخ مقابل دورتموند در فصل گذشته رقابت‌های لیگ قهرمانان مثال مهمی برای این ماجرا است. کنته در آن مصاحبه سعی داشت تا مدیریت تیم را برای خریدها نقد کند، اما در قسمتی از مصاحبه به بازیکنان جدید تیم کنایه زد و این خود باعث شد تا فضا علیه او شود.
